روکش ساران که نام دیگر آن پلی وینیلیدن کلراید است رواج بسیاری پیدا کرده است . اولین بار این نوع روکس به شکل امولوسیون برای روکش کاغذ مورد استفاده قرار گرفت این ماده از ترکیب مواد غیر قابل نفوذ ساخته شده است که به شدت در مقابل روغن و چربی و آب مقاوم هستند .
برای محصولاتی مانند قهوه،سوپ های خشک،ادویه جات ،کره،مارگارین و دیگر غذاهای چرب و روغنی که عطر و بوی فرار دارند،روکش های PVDC نسبت به واکس یا پلی اتیلن بهتر عمل می کنند.
معمولا برای ایجاد روکش بر روی بسته بندی ها از بیش از یک روکش استفاده می کنند . به کمک یک سری از تجهیزات میتوان به ظور همزمان شش رکش ایجاد کرد . بعد از هر روکش ، به ان حرارت داده می شود تا آب موجود در آن تبخیر شده و پس از این مرحله بر روی آن رزین ذوب می شود و در نهایت با استفاده از یک غلتک سرد آن را خنک می کنند .
کاغذی که روکش می شود، باید نرم و حداقل تراکم الیاف را داشته باشد. زیرا این ماده الیافی قهوه ای رنگ پخته شده (شایوز) دارد که روکش را سوراخ می کنند. مقدار سلولزی که تا حد زیاد چوبی شده نیز باید حداقل باشد. این مسئله حاصل پخت شدید است که منجر به فیتیله شدن می گردد. کاغذ باید به دقت آهارزنی درونی شود. آهارزنی سطحی از اهمیت چندانی برخوردار نیست. اگر آهارزنی کافی نباشد، به کارگیری آستر امولسیون لاتکس ضروری است. برای بهبود انعطاف پذیری می توان از روکش های با پایه لاتکس آکریلیک استفاده کرد. گاهی اوقات به هنگام کار با PVDC ، نزدیک ترین PH کاغذ به درجه خنثی ضروری می نماید.
روکش های دیگری مانند کازیین، نشاسته و پلی وینیل الکل از حلال ها یا سوسپانسیون های آب تهیه می شوند. گاهی نیز برای ثبات این روکش ها از بوراکس یا آلدییدها استفاده می کنند تا در حضور آب، وارد محلول نشوند.
:: برچسب‌ها:
لیبل بسته بندی , طراحی لیبل بسته بندی , بسته بندی , اهمیت بسته بندی , رنگ بسته بندی ,
:: بازدید از این مطلب : 293
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
